มยองซูประทับรอยจูบกลีบปากสีสดที่บวมเจ่อเพราะรสจูบไปถึงสองครั้งอีกครั้ง
จูบครั้งนี้เปรียบเสมือนการต้อนรับคนรักที่กลับมาอีกครั้ง
แขนแกร่งรวบเอวร่างบางอย่างกระหายสัมผัส
ซองยอลเองก็ยกแขนทั้งสองข้างคล้องรอบคอของชายหนุ่มตรงหน้าอย่างรู้งาน
ริมฝีปากถูกและเล็มโดยร่างหนาก่อนจะถูกลิ้นร้อนลุกล้ำอย่างหนักหน่วง
ซองยอลเริ่มรู้สึกอ่อนปวกเปียกแทบจะทรุดลงกับพื้นแต่ยังดีที่ร่างหนาประคองร่างไว้อยู่
บทจูบอันเร่าร้อนยังคงดำเนิ่นต่อไปอย่างไม่มีหยุดหย่อน
ต่างคนต่างต้องการสัมผัสของกันและกันหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน
“อื้ออ..” ซองยอลเงยหน้าขึ้น
ใบหูแดงขึ้นมากกว่าเก่าเพราะสัมผัสของมยองซูที่เริ่มส่งมือเข้าไปลุกล้ำแผ่นหลังของเขา
ลูบไปมาอย่างเย้ายวนช้าๆก่อนจะไล้ลงไปถึงขอบกางเกง
“ฮัก..” ซองยอลสะดุ้งอย่างแรงเมื่อร่างหนาส่งมือร้อนลงไปสัมผัสบั้นท้ายของตน
ร่างหนาบีบคลึงอย่างสนุกมือ ทำอยู่นานจนร่างบางแอบก่นด่าในใจ
‘ลีลาชะมัดยาก’
ร่างบางผละริมฝีปากออกอย่างกะทันหันจนมยองซูงงไปชั่วขณะ
แต่ก็เข้าใจเหตุผลในทันทีเมื่อซองยอลเริ่มแกะกระดุมเสื้อออก
มยองซูไม่รอช้ารีบเข้าไปช่วยและโยนเสื้อตัวนั้นออกไปอย่างรีบร้อน
มยองซูอุ้มร่างบางไปยังโซฟา ร่างหนานั่งคร่อมซองยอลก่อนจะซุกหน้าตรงคอระหงที่เริ่มขึ้นสีแดงตามอารมณ์ที่มีอย่างเอาแต่ใจ
ซองยอลเริ่มอยู่ไม่สุขเพราะความรู้สึกร้อนรุ่มที่มากขึ้น
ลิ้นร้อนลากผ่านเนินอกที่กระเพื่อมตามแรงอารมณ์
ริมฝีปากกดเม้นผิวเนียนขาวของคนใต้ร่างจนเกิดรอยอย่างเร้าร้อน
มยองซูลอบมองดวงหน้าของซองยอลก่อจะยกยิ้ม
สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าคือร่างบางที่เอาแต่หลับตา
ริมฝีปากถูกฟันขบไว้เพื่อระบายอารมณ์เสียวซ่านนั้น
ร่างบางยกยิ้มก่อนจะกลับมาไล้เลียยอดอดสีชมพูที่ตอนนี้ชูชันขึ้น
ซองยอลแอ่นอกรับสัมผัสวาบหวามจากอีกคน แต่แล้วทุกอย่างก็หยุดลงกะทันหัน มยองซูละตัวออกจากซองยอลก่อนจะยืนขึ้นมองคนที่กำลังนอนงงอยู่บนโซฟา
ร่างที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงทั้งจากแรงอารมณ์ที่มีและรอยรักที่มยองซูประทับไว้ทำให้ร่างหนาแทบจะกระโจนใส่
แต่ไม่ได้ เขามีเรื่องสนุกๆที่อยากทำมากกว่า การมาของเขาในครั้งนี้ก็เพื่อ แกล้ง
คนน่ารักที่กำลังนอนยั่วเขาอยู่ตรงนี้ต่างหาก
“งื๊อออ หยุดทำไม”
ซองยอลโวยวาย สายตาหวานเยิ้มมองมยองซูอย่างอ้อนวอนขอสัมผัสแบบนั้นคืน
“ฉันมีคำถาม” กระตุกยิ้มเบาๆ
“อะไรอีก”
“นายบอกเลิกฉันแต่นายก็ยังรักฉันอยู่”
“ก็ใช่” ซองยอลลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิอยู่บนโซฟา
จ้องมองคนที่กำลังยิงคำถามไร้สาระมาขัดกิจกรรมสนุกๆของเขา
“แล้วนาย.. คิดถึงฉันบ้างรึเปล่า”
“ก็คิด โว้ยอะไรของนายอีกเนี่ย”
ร่างบางเริ่มหัวเสียนั่งหน้ามุ่ยเหมือนเด็กเอาแต่ใจจนมยองซูแอบขำในใจ
“ความคิดถึงของนาย นายจัดการมันยังไงหรอ” เป็นคำถามที่ทำให้ร่างบางสะอึกอยู่พอสมควร
ความนัยที่แฝงอยู่ในคำถามทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน
...
“ช่วยติวฉันหน่อยสิ”
แววตาคมดั่งแมวที่กำลังจ้องลูกหนูถูกส่งไปหาร่างบางยิ่งทำให้ซองยอลไปต่อไม่ถูก
“ทะลึ่ง” ซองยอลพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา
ถึงจะดูเป็นคำก่นด่าแต่ใบหน้าหวานก็ขึ้นสีแดงเรื่อ เป็นอย่างที่มยองซูคิด
ซองยอลมักทำอย่างนี้เสมอเวลาคิดถึงเขาแน่ๆ
...
... ภายในห้องดูเงียบงัน
ถึงแม้ว่าจะมีคนอยู่ถึงสองคนก็ตาม
“นายไม่สะดวกติวให้ฉันก็ช่างมันเถอะ ฉันเข้าใจแล้วว่านายไม่ได้รักฉันจริงๆ” มยองซูพูดเรียบๆ แววาเฉยชาถูกส่งผ่านไปหาร่างบางก่อนจะหันหลังเพื่อจะเดินไปเปิดประตู
“เดี๋ยวมยองซู”
‘บิงโก’
มยองซูยิ้มร่าก่อนจะหยุดฝีก้าวลง
เขารู้ดีว่าซองยอลเป็นคนใจอ่อน ไม่ใช่กับคนอื่น แต่แค่กับเขาคนเดียวเท่านั้น มุขนี้มยองซูใช้บ่อยและมันก็มักจะได้ผลไปซะทุกครา ถึงจะเลิกกันไปแล้วแต่เขารู้ ซองยอลยังรกและแคร์เขาเสมอ
ไม่เปลี่ยนแปลง
... ห้องเงียบลงอีกครั้ง
มยองซูยังคงหันหลังให้ซองยอล ใจจดใจจ่อว่าร่างบางจะพูดอะไรต่อแต่ก็ไม่มีเสียงใดผ่านเข้าหูเขาอีกเลย
เงียบอยู่นานจนมยองซูเริ่มคิดว่ามันอาจไม่ได้ผล ริมฝีปากหยักได้รูปกำลังจะอ้าปากพูดอีกครั้งแต่ก็ต้องหุบในทันทีเมื่อเสียงปะหลาดเข้ามาในหูของเขา
“ม.. มยอ..ง ซู..” ร่างหนาเมื่อหันกับไปมองร่างบางบนโซฟาก็อึ้งกับภาพตรงหน้า
ซองยอลถอดกางเกงออกหมดแล้ว ตอนนี้บนร่างบางอันน่าถะนุถนอมไม่มีอะไรหลงเหลือให้ปิดบางสัดส่วนอีกต่อไป
เรียวขาวางลงบนพื้นเย็นเฉียบ แผ่นหลังเอนลงไปกับพนักโซฟาอย่างเชื่องช้า แยกขาออกก่อนที่มือบางจะวางทับลงบนกึ่งกลางของเรียวขา
ลูบไล้แผ่วเบา ตาเรียวจ้องมองมยองซูอย่างเหม่อลอยพร่ำเรียกชื่อชายหนุ่มพลางถูไถส่วนอ่อนไหวช้าๆ
มยองซูมองร่างบางอย่างเจ้าเล่ห์จนทำให้ร่างบางสั่นสะท้าน
ราวกับสายตาของมยองซูกำลังลูบไล้เขาไปทั่วทั้งหมด
แม้แต่จุดที่ไม่มีใครเคยได้เห็นก็ตามนอกจากเขา
“อ อ่า..”
ซองยอลครางออกมาเมื่อตนเองจินตนาการถึงสัมผัสที่ได้จากมยองซู
มือบางขยับส่วนอ่อนไหวเร็วขึ้นเรื่อยๆ
สะโพกเริ่มกระแทกขึ้นลงตามแรงอารมณ์จนมยองซูเริ่มร้อนรุ่ม มือหนาพยายามกำหมัดไว้อย่างชั่งใจ
บทเพลงรักที่คนตรงหน้ากำลังทำยิ่งเป็นยาปลุกอารมณ์ชั้นดีให้แมวตัวนี้กระโจนเข้าหา
แต่มันยังไม่ถึงเวลา มยองซูถอยหลังพิงกำแพงห้อง จ้องมองอาการของอีกคนอย่างไม่วางตา
“อืม มยอ..ง” ซองยอลส่งมืออีกข้างขึ้นไปเค้นคลึงยอดอกชมพูจนตนเองครางออกมาอย่างเสียวซ่าน
เรียวปากสวยเอาแต่เรียกหาเจ้าของชื่อที่กำลังยืนมองเขาอยู่
ซองยอลจมอยู่ในห้วงอารมณ์ของตนจนไม่อาจถอนตัวได้
เสียงครางขาดหายเปล่งออกมาอย่างไม่รู้สึกอาย
ยิ่งออกแรงมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อรู้สึกถึงจุดสูงสุดที่กำลังจะมาเยือน
“อ่ะ อา” ร่างบางกระตุกขึ้น ไม่นานของเหลวขุ่นก็ทะลักออกมาเลอะมือและท้องน้อย
ร่างบางลืมตาขึ้นมามองมยองซูอย่างยั่วยวน
มยองซูที่มองอยู่นานก็เดินมาหาร่างบางช้าๆ
สายตาเอาแต่มองเรือนร่างที่ขึ้นสีเรื่อจนซองยอลรีบหุบขา เสมองไปทางอื่น
มยองซูค่อยๆจับใบหน้าของร่างบางให้หันมาสบตาของเขาก่อนจะเลื่อนหน้าไปกระซิบข้างหู หน้าที่แดงอยู่แล้วกลับแดงขึ้นอีกครั้ง
“ตาฉันติวบ้างนะ”
ไม่รอช้า ริมฝีปากร้อนจูบร่างบางอย่างจาบจ้วง
ไล้เลียกลีบปากอย่างเร่าร้อน
ลิ้นร้อนเปิดปากร่างบางอย่างชำนาญก่อนจะกวาดความหวานข้างในโพรงปากอย่างหื่นกระหาย
มือหนาไล้ผิวเนื้อนวลไปเรื่อยๆ บีบเคล้นหน้าอกอย่างหนักหน่วงจนซองยอลครางออกมา
แขนเรียวก่ายลำคอของร่างหนา
“อะ”
ร่างบางกระตุกเมื่อมือหนาไล้ลงไปที่สะโพก
จับส่วนทีอ่อนไหวของร่างบางจนลมหายใจของซองยอลขาดห้วง
รูดรั้นขึ้นลงเบาๆก่อนจะเร่งให้เร็วขึ้นตามการขยับสะโพกของคนใต้ร่าง
“อื๊ออ” มยองซูละจูบที่ริมฝีปากออก
ขบเม้มลำคอจนเกิดรอย ความเสียวซ่านถูกส่งไปหาร่างหนาโดยการจิกไหล่ของอีกคน
มยองซูผลักให้อีกคนนอนราบไปกับเบาะโซฟา จัดการทอดเสื้อของตนเองออกแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมซองยอลอย่างรวดเร็ว
ริมฝีปากพรมจูบไปทั่วร่างของคนข้างใต้ ตั้งแต่เนินอก ลงไปถึงหน้าท้อง ไล้เลียคราบรักที่ซองยอลปลดปล่อยมาก่อนหน้านั้น
แขนแกร่งลูบขาอ่อนเพิ่มความเสียวซ่านให้ซองยอลได้ไม่น้อย
“ม มยอง ซู.” ซองยอลเรียกชายหนุ่มเสียงกระเส่า
“หืม”
“ฉ ฉัน.. อยาก..” แววตาเว้าวอนส่งผ่านไปหาร่างหนา
ในเมื่อตองการแบบนั้น เขาก็น่าจะสนองให้ถึงใจ มยองซูจัดการถอดกางเกงของตนออก
เผยให้เห็นถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในซึ่งกำลังตั้งชูชันอยู่ ซองยอลมองมยองซูอย่างอายๆจนต้องเบี่ยงหน้าหนี
แขนแกร่งยกเรียวขาพาดไหล่ของตน
แตะเข้ากับจุดอ่อนไหวของร่างบางที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำไหลซึมออกมาบ้างแล้ว
นิ้วแกร่งปาดเข้ากับของเหลวนั้นก่อนจะนำไปถูวนที่ช่องทางด้านหลัง
ส่งนิ้วเข้าไปสำรวจด้านในทีละนิ้ว หมุนวนไปมาจนร่างบางครางเสียวต่ำอยู่ตลอดเวลาที่นิ้วลากไล้อยู่ในร่างของตน
“อ๊ะ อ อย่า..ก แกล้..ง” ซองยอลกระตุกตัวเมื่อนิ้วที่กำลังสำรวจถูกเข้ากับจุดกระสันและมยองซูก็คอยแตะตรงจุดนั้นอย่างรัวเร็ว
เมื่อคิดว่าช่องทางนั้นปรับตัวได้แล้วจึงถอนนิ้วออก
ก่อนจะเอาความเป้นชายสอดใส่เข้าไปเพียงครั้งเดียวจนมิด
“อ๊า เจ็บ..”
ซองยอลร้องลั่นเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามาจนน้ำตาคลอเบ้า
มยองซูได้ยินดังนั้นจึงขอโทษคนใต้ร่างเป็นการใหญ่
แต่ส่วนนั้นของตนยังคงอยู่ภายในกายของร่างบาง
เมื่อรู้สึกว่าอาการรัดแน่นของร่างบางเริ่มเบาลง เขาจึงเริ่มขยับตัวไปอย่างช้าๆ
ซองยอลส่งมือไปจับไหล่แกร่งก่อนจะจิกเล็บลงไปเพื่อระบายความเจ็บปวด
ไม่นานนักความเจ็บก็แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกวาบหวาม
“อ๊ะ แรง.. แรงอีก ม ยอ..ง”
มยองซูโถมกายใส่ร่างบางอย่างบ้าคลั่ง สร้างเสียงกระเส่าให้ร่างบางได้ไม่น้อย
มยองซูโน้มร่างเข้าหาซองยอล จูบกลีบปากนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า
ดูดดุลริมฝีปากจนเจ่อ มือหนาไม่ปล่อยให้ส่วนใดส่วนหนึ่งว่างเลยสักนิด
ส่งมือไปบีบคลึงหน้าอกร่างบางจนทำให้ร่างบางแทบไม่มีแรงตอบสนองใดๆ มยองซูผละออกจากร่างบางพร้อมพลิกกายให้คนใต้ร่างนอนตะแคงก่อนจะจับข้าเรียวให้อ้าขึ้นมากที่สุด
สะโพกหนาถาโถมแรงอารมณ์ทั้งหมดใส่ร่างบาง
ซองยอลเองที่รู้สึกว่ากึ่งกลางของตนเริ่มคับแน่นจึงส่งมือไปรูดรั้งแก่นกายของตน
แต่ก็ถูกมือหนาหยุดไว้
“ฉัน.. ทำเอง”
กดเสียงต่ำก่อนจะส่งมือไปรูดรั้งแก่นกายของซองยอลอย่างถี่รัวจนร่างบางแทบจะหัวใจวาย
“อ๊ะ อ้า.. อัก..อา”
ซองยอลครางออกมาเสียงดังเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างถูกมยองซูควบคุมไว้หมดทั้งหน้าและหลัง
มือหนาขยับถี่ขึ้นพร้อมกับแรงกระแทกที่เริ่มเร็วจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกัน
“อ่า ซองยอลลล ฉัน..ไม่ไหวแล้ว”
“อะ.. อ่า”
แรงกระแทกเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ความแข็งแกร่งยิ่งเข้าไปข้างในมากขึ้น
“จ..จะ แล้..ว" ความถี่ชุดสุดท้ายถูกส่งไปหาร่างบางอย่างบ้าคลั่ง
“อ๊า” ทั้งสองกระตุกพร้อมกันก่อนที่มยองซูจะล้มลงไปทับร่างของซองยอล
“อื๊มมหนัก”
ซองยอลขยับร่างกายไปมาหวังจะให้อีกคนลุกขึ้น
แต่แล้วความแข็งขืนภายในตัวกลับคับแน่นขึ้นอีกครั้ง
..
มยองซูเงยหน้าขึ้นมามองซองยอลอย่างเดาอารมณ์ไม่ได้ มันจะทำอะไรอีกไหมนั่น
“ย่า ออกไป”
“ออกไม่ได้”
“ทำไมเล่า”
ซองยอลขยับตัวอีกครั้งแต่ถูกมยองซูจับตัวไว้แน่นไม่ให้ขยับไปไหน
“ใครใช้ให้ขยับสะโพกทั้งๆที่มันค้างอยู่อย่างงี้เล่า”
“หมายความว่า..”
ซองยอลเบิกตาโพลงในทันที เขารับรู้ว่าตอนนี้มยองซูรู้สึกอย่างไร
“เออ อีกรอบนะ” มยองซูไม่รอช้า
กดคนตัวบางให้จมโซฟาไปมากกว่าครั้งเก่า
“ย่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อ๊าาา”
อย่าลืมกลับไปคอมเม้นในเด็กดีนะคะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น